تغییرات زمانی و مکانی جوامع بزرگ بی مهرگان کف زی آب های خوریات خور موسی بر اساس شاخصه ای اکولوژیک

موجودات کف زی به لحاظ تعداد و تنوع، در ارتباط با زنجیره غذایی و تولیدات آب­ها جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده­اند. این مطالعه به منظور بررسی تغییرات زمانی و مکانی جوامع بزرگ بی مهرگان کف زی آب های خوریات خور موسی بر اساس شاخصه ای اکولوژیک، طی 2 دوره نمونه برداری در تابستان و زمستان 93 از 10 ایستگاه با سه تکرار انجام پذیرفت و وضعیت تراکم، پراکنش، فراوانی و تنوع زیستی ماکروبنتوزها را تحت پوشش قرارداد. در این مطالعه، فاکتورهای محیطی مانند: اکسیژن محلول، ph، شوری، دما، کدورت، درصد کل مواد آلی و دانه بندی رسوبات موردسنجش قرار گرفت. به طورکلی در این بررسی 4 گروه از ماکروبنتوزها شناسایی و شمارش شدند. که در این میان درمجموع دو فصل بیشترین درصد فراوانی به ترتیب مربوط به پرتاران با 78/45 درصد، دوکفه­ای با 39/27 درصد، شکم پایان با 68/26 درصد و سخت­پوستان با 89/14 درصد بوده است. بیشترین­ تراکم گروه ماکروبنتوزی در فصل زمستان (3636 عدد در مترمربع) و کمترین تراکم هم در همین فصل (81 عدد در مترمربع) ثبت شد. در کل دوره مطالعه، بیشترین مقدار شاخص در فصل تابستان با51/2، بیشترین مقدار شاخص مارگالف در فصل تابستان برابر با 506/2، بیشترین مقدار شاخص بریلوئین در فصل زمستان برابر با 39/2، بیشترین مقدار شاخص یکنواختی هیل در فصل زمستان برابر با 999/0، بیشترین میزان شاخص سیمپسون در فصل زمستان با 895/0 و بیشترین مقدار شاخص منهینیک در فصل زمستان با  835/0 به ثبت رسید.